Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowych postępów dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na spontaniczność i twórczość oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę w społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie – rodzicom. Dziecko w społeczeństwie i w świecie to dwunasty już tom Biblioteki Marii Montessori. Mimo ogromnej popularności placówek Montessori, teksty, wykłady i przemówienia tej niezwykłej badaczki nie były dotychczas dostępne w języku polskim. Wydawnictwo Naukowe PWN wraz z Association Montessori Internationale (organizacją, którą w 1929 roku założyli Maria Montessori oraz jej syn, Mario) i Fundacją Villa Montessori publikują je po raz pierwszy. Dziecko w społeczeństwie i w świecie to wybór tekstów, przemówień i wywiadów udzielonych przez Marię Montessori, pogrupowanych w sześć obszarów tematycznych. Autorka zwraca się do rodziców i nauczycieli, dzieli się swoimi spostrzeżeniami na temat nabywania wiedzy przez dzieci i roli, jaką w tym procesie odgrywają dorośli. Kreśli obraz cech i kompetencji, jakie powinien mieć idealny nauczyciel. Pokazuje, jak nieostrożne działanie dorosłego może przerwać koncentrację dziecka i zniweczyć efekty samodzielnej edukacji. Maria Montessori wyjaśnia także szczegóły swojej metody, zapoczątkowanej w Case dei Bambini – Domach Dzieci, oraz zwraca uwagę na błędy przy próbach jej bezrefleksyjnego powielania. W kolejnych częściach książki autorka dzieli się także swoimi poglądami na sprawy nieco ogólniejsze, jak kształt systemu edukacji czy miejsce człowieka w świecie. Nasza metoda nie powstała wskutek rozmyślań, ale doświadczeń, które zdarzyły się i potwierdziły w różnych krajach i u różnych ras; podążaliśmy prostą ścieżką, nie skręcając w lewo ani w prawo – szliśmy wiernie drogą dziecka i tego, co nam dawało. Cała nasza szkoła opiera się na zachowaniach dzieci, które udzielało nam również jasnych wskazówek, jak ją zorganizować i utworzyć. Z tekstu

Tom […] przygotowano z należytą starannością metodologiczną. Przyjęte cezury chronologiczne są zasadne. Za datę początkową przyjęto 1905 rok, w którym miały miejsce znamienne wydarzenia polityczne w Rosji, ale także oświatowe, związane ze strajkiem szkolnym w Królestwie Polskim. Końcowa data to 1918 rok, czyli odzyskanie przez Polskę niepodległości. Okres ten obfitował we wzmożoną aktywność oświatową. Była ona wynikiem poznawania psychologii dziecka oraz zmiany w podejściu do wychowanka i ucznia […]. Powstał ważny dla pedagogiki nurt Nowego Wychowania, którego przedstawiciele propagowali swobodny rozwój dziecka i jego aktywność. W tym czasie pojawiały się publikacje popularyzujące dokonania w tym zakresie. Miejscem przekazu nowej wiedzy stawała się też prasa […]. Podjęte badania […] mają ogromną wartość poznawczą, a dla badacza stają się przewodnikiem w poszukiwaniach tematycznych. Niniejsza praca ukazuje rzeczywistość początku XX wieku w Królestwie Polskim, obrazuje zainteresowanie przedstawicieli różnych dziedzin wiedzy zagadnieniami oświatowymi, dokumentuje dorobek kulturowy tego czasu. […] W dotychczasowych prasoznawczych publikacjach bibliograficznych brakuje danych odnoszących się do ujęcia adnotowanego w odniesieniu do zagadnień edukacyjnych. Ta pozycja wypełni więc tę lukę. Z recenzji prof. Janiny Kamińskiej

To bardzo interesujące i potrzebne opracowanie, oparte na bogatym zbiorze materiałów źródłowych. Stanowi ważne kompendium wiedzy na temat roli prasy w życiu społecznym i polskiej kulturze na początku XX wieku. Ukazano w nim problematykę oświaty i wychowania, rolę młodego pokolenia, koncepcje polityki oświatowej oraz wizje szkolnictwa w warunkach braku państwowości. Formułowane w prasie postulaty dotyczyły budowania nowoczesnego systemu edukacji w realiach zaborów, a w końcowym okresie I wojny światowej służyły wypracowaniu podstaw tego systemu w niepodległym państwie. […] W książce przedstawiono zatem ważne dla polskiego dziedzictwa kulturowego źródła i problemy badawcze. […] Odpowiada też ona aktualnym wytycznym metodycznym i metodologicznym. […] Z pewnością zainteresuje […] historyków, pedagogów, literaturoznawców, kulturoznawców, medioznawców, specjalistów z zakresu informacji naukowej. Z recenzji dr. hab. Janusza R. Budzińskiego, prof. AP