Celem głównym niniejszego opracowania jest wskazanie ograniczeń i zagrożeń o charakterze kryzysowym, jakie może przynieść tradycyjne podejście do rozwoju rolnictwa i energetyki. Celem dodatkowym natomiast jest ukazanie, że zrównoważony rozwój jest alternatywą, która ogranicza ryzyko tworzenia zjawisk kryzysowych, zarówno w obrębie każdego z tych obszarów, jak i w obszarach gospodarowania względem nich współzależnych. Pierwsza część opracowania poświęcona jest problemowi równoważenia rozwoju rolnictwa w warunkach kryzysu. Wydaje się, że wdrażanie zrównoważonego rozwoju powinno być łatwiejsze w okresach, gdy zawodzą tradycyjne mechanizmy rozwoju, a wychodzenie z kryzysu angażuje ogromne środki. Przeznaczenie ich dla „przestawienia” systemu na rozwój zrównoważony może przyspieszyć proces wychodzenia z kryzysu oraz tworzyć warunki do zapobiegania kryzysom w przyszłości. Problem ten dotyczy zwłaszcza Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej – polityka ta może zostać w większym stopniu przeorientowana na cele zrównoważonego rozwoju i stać się narzędziem wyrównywania szans rozwojowych, a nie – jak dotychczas – narzędziem wyrównywania dochodów. Oprócz tego w części pierwszej wiele miejsca zajmują zagadnienia funkcjonowania rolnictwa w warunkach kryzysu. W szczególności jest to powiązane z problemem zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego jako jednym z podstawowych oczekiwań formułowanych pod adresem rolnictwa. Druga część opracowania przedstawia problemy produkcji i wykorzystania energii w kontekście zrównoważonego rozwoju. Głównym tematem większości artykułów jest rozwój odnawialnych źródeł energii oraz rozwój energetyki w układzie lokalnym. Zagadnienia te ściśle wiążą się także z omawianymi w pierwszej części perspektywami rozwoju zrównoważonego rolnictwa. Ważnym motywem obydwu części jest analiza i ocena z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju przedsięwzięć podejmowanych w praktyce. Związane jest to zwłaszcza z próbą odpowiedzi na pytanie, jakie szanse dla wychodzenia z kryzysu stwarza zrównoważony rozwój oraz jakie powinny być narzędzia i instrumenty jego wdrażania.

Każdy z tych kryzysów na swój sposób spowodował, że niektóre struktury administracyjne, społeczne lub gospodarcze uległy destabilizacji, a państwo niemalże „zadrżało w posadach” – z Wprowadzenia. * Mimo pokaźnej już liczby publikacji dotyczących różnych kryzysów jakie wstrząsnęły III Rzeczpospolitą, brak było dotąd książki, która podjęłaby ten problem w sposób przekrojowy, a równocześnie syntetyczny. Lukę tę udało się w udany sposób wypełnić prof. Andrzejowi Piaseckiemu – z recenzji prof. Antoniego Dudka. * III Rzeczpospolita w latach 1990-2022 została dotknięta dwoma bardzo poważnymi i długimi kryzysami. Pierwszy – transformacyjny – towarzyszył jej narodzinom, drugi, rozpoczęty pandemią, trwa nadal, a wojna na wschodzie Ukrainy utrudnia podsumowanie tego okresu. Zapewne rok 2022 będzie symbolem przesilenia, które zostanie uznane za punkt zwrotny w historii Polski, a może i świata – z Podsumowania. * Zaletą książki jest jej oderwanie od dominujących politycznych narracji opisujących najnowszą historię Polski, co widoczne jest w szczególności w trudnych rozdziałach poświęconych lustracji i kryzysowi rządowemu w roku 1992 czy kryzysowi parlamentaryzmu w roku 2016. Ta ostania zaleta książki powinna z czasem przesądzić o jej szerokim uznaniu i stosowaniu w pracy ze studentami, odróżniając ją od silnie uwarunkowanych bieżącymi sporami książek z wyraźną tezą publicystyczną lub polemiczną – z recenzji dra hab. Rafała Matyi.

Niniejsze opracowanie ma na celu próbę analizy przyczyn kryzysu z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju oraz wskazanie możliwości wykorzystania koncepcji i mechanizmów zrównoważonego rozwoju do rozwiązywania problemów stwarzanych przez kryzys. Jest także próbą wskazania, że wdrażanie zrównoważonego rozwoju powinno być łatwiejsze w okresach, gdy zawodzą tradycyjne mechanizmy rozwoju, a wychodzenie z kryzysu angażuje ogromne środki. Przeznaczenie ich dla „przestawienia” systemu na rozwój zrównoważony może przyspieszyć proces wychodzenia z kryzysu oraz tworzyć warunki zapobiegania kryzysom w przyszłości.

Monografia obejmuje 34 opracowania. Zespół autorski składa się z doświadczonych badaczy od lat zajmujących się problematyką nadzoru korporacyjnego. Oprócz tego jest kilku młodych autorów, dla których zamieszczone w monografii rozważania stanowią przyczynek dla przygotowywanych rozpraw doktorskich i habilitacyjnych. Na uwagę zasługuje wielowątkowy i wielowymiarowy charakter rozważań, prowadzonych w poszczególnych opracowaniach. Dominującym tematem jest problematyka kryzysu gospodarczego i wynikających stąd implikacji dla nadzoru korporacyjnego. Temat ten jest przedstawiany w różnych ujęciach: analizy przypadków, oceny istniejącego otoczenia regulacyjnego, proponowanych kierunków reform systemu. Bardzo ważnym wkładem w dyskusję na temat funkcjonowania nadzoru korporacyjnego są prezentowane przez niektórych autorów wyniki własnych badań empirycznych, prowadzonych na różnych próbach badawczych oraz opracowania o charakterze teoretycznym i metodologicznym.

W kolejnym numerze czasopisma „Nauki o Finansach” zdecydowaliśmy się zachować utrwalony już podział jego treści na działy, zatytułowane Finanse publiczne, Rynki finansowe i Pośrednictwo finansowe. W każdej z tych dziedzin, które nieraz się przenikają, wiele się nadal dzieje. Budzi to słuszne zainteresowanie badaczy, co widać w treści przedstawionego numeru. Pojawiły się jednak nowe zjawiska, takie jak pieniądz wirtualny, które każą zastanowić się nad zrewidowaniem dotychczasowych klasyfikacji. Pragnę zwrócić uwagę, że w niniejszym wydaniu naszego czasopisma aż trzy spośród ośmiu artykułów dotyczą właśnie walut wirtualnych. Przyszłość pokaże, czy zajmą one w świecie finansów miejsce na tyle ważne, by uzasadnić wyodrębnienie nowego działu nauk o finansach. Na razie przedstawiamy Czytelnikom zeszyt ułożony klasycznie, mając nadzieję, że spotka się on z zainteresowaniem.

Zestaw nadesłanych artykułów, które pragniemy zaprezentować w niniejszym wydaniu czasopisma „Nauki o Finansach”, po raz kolejny odzwierciedla różnorodność tematyki, jaką interesują się polscy badacze tej dziedziny nauk ekonomicznych. Prace składające się na zawartość tego numeru, podobnie jak w poprzednim, postanowiliśmy zgrupować w kilka bloków tematycznych. Zatytułowaliśmy je odpowiednio: „Finanse publiczne”, „Finanse przedsiębiorstw, rachunkowość i analiza finansowa” oraz „Rynki finansowe”. Tym razem nie pojawiły się artykuły poświęcone nowinkom, takim jak pieniądz wirtualny, co jednak wcale nie oznacza, że temat ten przestał być aktualny. Szczególną uwagę Czytelników chciałabym zwrócić na artykuł ,,Zmiany struktury obciążeń podatkowych w państwach Unii Europejskiej w okresie kryzysu a przewidywania teorii konkurencji podatkowej”. Przedstawia on nasilające się w warunkach kryzysu zjawisko konkurencji podatkowej, wynikającej z niedostatecznego ujednolicenia prawodawstwa krajów członkowskich, oraz jej konsekwencje dla pełnej integracji gospodarczej. Życzę pożytecznej i interesującej lektury wszystkich opracowań zamieszczonych w prezentowanym numerze.

Problematyka niniejszego zeszytu dziedzinowego Nauki Społeczne na rok 2010 dotyczy całokształtu uwarunkowań, w jakich funkcjonują współczesne społeczeństwa, między innymi społeczeństwo polskie. 2010 rok nie był łatwy nie tylko dla Polaków; prawdopodobnie był szczególnie trudny z powodu światowego kryzysu gospodarczego – według niektórych już minionego, a według innych, ponoszących jego konsekwencje w skali mikro i makro, wciąż trwającego. Tym zagadnieniom poświęcona została główna część opracowania pod zbiorczym tytułem: Zagadnienia polityki społecznej. Jako przykładowe propozycje zagadnień, którym poświęcono artykuły i opracowania, można wskazać:rozważania na temat modelu polskiej polityki społecznej,bezpieczeństwo socjalne w sytuacjach trudnych: starości, niepełnosprawności,problemów w rodzinie, przeobrażenia demograficzne, radość i niepewność związana z wydłużającym się życiem, problematykę dotyczącą pracy, edukacji, migracji. W drugiej części zamieszczono zagadnienia dotyczące różnej tematyki, od bardzo aktualnej (jak wymiana społeczna w Internecie czy ekologia), po historyczną, dotyczącą kinematografii w Polsce międzywojennej.

Kobieta po sześćdziesiątce wybiera wędrowne życie współczesnego nomady, po tym jak w wyniku recesji straciła swój dobytek. [filmweb.pl]

Autorzy podejmują niezwykle ważne i aktualne problemy związane z pedagogiką i edukacją w obliczu coraz silniej zaznaczającego się kryzysu zaufania, wspólnotowości i autonomii w różnych sferach życia. Na podstawie badań, kierując się troską o polskie społeczeństwo, a zwłaszcza o młode pokolenie, które doświadcza życia w warunkach podziałów i destrukcji wspólnoty obywatelskiej, postulują podejmowanie działań na rzecz poprawy jej kondycji i jakości oraz rewitalizacji życia społeczno-edukacyjnego z wykorzystaniem kanonu wartości edukacyjnych, społecznych i kulturowych, a także regeneracji i wzmocnienia więzi społecznych. Książka jest adresowana do odbiorców ze środowiska akademickiego i oświatowego, szczególnie do naukowców zajmujących się pedagogiką i naukami pokrewnymi, nauczycieli, dyrektorów szkół, studentów studiów pedagogicznych i nauczycielskich, oraz do przedstawicieli administracji rządowej i samorządowej. Inicjatywa wydania tomu wiąże się bezpośrednio z jubileuszowym X Ogólnopolskim Zjazdem Pedagogicznym „Pedagogika i edukacja wobec kryzysu zaufania, wspólnotowości i autonomii”, który odbył się w dniach 18–20 września 2019 roku w Warszawie. Prezentowane na Zjeździe referaty skłoniły do namysłu nad kondycją polskiej pedagogiki i edukacji. Odsłoniły „janusowe oblicze” zjawiska kryzysu, złożoność uwarunkowań kryzysu zaufania, wspólnotowości i autonomii, w tym w instytucjach edukacyjnych, oraz sposoby jego przezwyciężania. The authors call for taking measures to improve the state and the quality of civic community and to revitalize socio-educational life, using the canon of educational, social and cultural values, as well as to regenerate and strengthen social bonds. The book is addressed to scholars, especially those whose main fields of study are pedagogy and related sciences, to teachers, school headmasters, students of pedagogy and education and to local and government administration members.